Η συμβολή του Συνδέσμου μας στην πρόοδο της ιδιαίτερης μας πατρίδας, τόσο με την υλική προσφορά όσο και με την άυλη υποστήριξη, είναι σημαντική και αναμφισβήτητη. Ο Σύνδεσμος, βασιζόμενος στο φιλότιμο, τη φιλοπατρία και την ανιδιοτελή προσφορά των μελών του αναπλήρωσε, όποτε χρειάστηκε, τη βραδύτητα ή το έλλειμμα της κρατικής μέριμνας.
Από τα πολλά έργα στο νησί αναφέρονται, ενδεικτικά το Ηρώο Δρυοπίδος (1933), το Δημοτικό Σχολείο Δρυοπίδος (1937), η αγορά κτήματος, ανέγερση και δενδροφύτευση του χώρου της Κανάλας (1932), η αγορά δύο κτημάτων με πηγή (1983 & 1990) για την υδροδότηση της Κανάλας, η ανέγερση δωματίων για παραθερισμό των μελών, ενέργειες για την διάνοιξη και ασφαλτόστρωση του δρόμου Δρυοπίδας – Κανάλας, η αγορά κτήματος (1967) για την ανέγερση δωματίων στη θέση Αμμουδάκι της Κανάλας, η αγορά κτήματος (1958) για κατασκευή μονοπατιού προς Μεγάλη Άμμο, η κατασκευή γηπέδου μπάσκετ στην Κανάλα και το εμβληματικό Λαογραφικό Μουσείο στη Δρυοπίδα (1993/2012).
Όμως το μνημείο του Θερμιώτικου πατριωτισμού είναι η ανέγερση της Πατριωτικής Στέγης (1977-79), στο Αιγάλεω, που προορίσθηκε να αποτελέσει τη μόνιμη έδρα και να στεγάσει τις δραστηριότητες του Συνδέσμου. Το έργο αυτό, που αποτέλεσε το όραμα των εμπνευσμένων πατριωτών που το συνέλαβαν και το υλοποίησαν, επιτεύχθηκε με την ανιδιοτελή προσφορά και τη συμμετοχή όλων των μελών. Το πνεύμα αυτών των πρωτοπόρων αποτυπώνεται στο απόσπασμα άρθρου του αείμνηστου προέδρου Γιώργου Παναγιωτόπουλου, που δημοσιεύτηκε στα Θερμιώτικα Νέα Νοεμβρίου – Δεκεμβρίου 1976*, που ακολουθεί:
«Η σύμπνοια, η ενότητα και η αγάπη είναι τα βασικά στοιχεία που επικρατήσανε στους κόλπους του Συνδέσμου μας κατά την διαδρομή των 70 και πάνω ετών από της ιδρύσεώς του και είχανε σαν αποτέλεσμα να μεγαλουργήση ο Σύνδεσμος και να ωφεληθή ποικιλόμορφα η ιδιαιτέρα μας Πατρίδα (…) Οι Δρυοπιδείς Θερμιώτες είμαστε λίγοι σε σχέση με τον όλο πληθυσμό της χώρας μας αλλά γινόμαστε πολλοί και αμέτρητοι, μόνο αν διατηρήσωμε την ενότητά μας.
Οι στόχοι για το μέλλον πρέπει να είναι η ενότητα, η αγάπη και η συνεχής προσπάθεια για την πρόοδο της ιδιαιτέρας μας Πατρίδας και να παραμερίσωμε τη διχόνοια η οποία είναι καταστροφική πολυτέλεια.
Την απάντηση για τα παραπάνω την έδωσε, σχεδόν, καθολικά η τελευταία έκτακτη Γενική Συνέλευση, όπου επικράτησε το πνεύμα της αγάπης, αλληλεγγύης και πατριωτικού ενθουσιασμού και με την επικύρωση για μια άλλη μια φορά της αποφάσεως για την ανέγερση της Πατριωτικής Στέγης απέδειξε το πόσο ο ξενητεμένος Δρυοπιδεύς σκέπτεται και αγαπά την ιδιαιτέρα του Πατρίδα γιατί η Στέγη θα είναι εκείνη που θα εργάζεται γόνιμα και αποδοτικά για αυτή και τους συμπατριώτες μας μόνιμους κατοίκους του χωριού μας, που πρέπει να μην ξεριζωθούν από αυτό.
Βασικός στόχος για την ανέγερση της Στέγης είναι να αποτελέση τον πόλο που θα τραβά όλους τους ξενητεμένους Δρυοπιδείς και ιδιαίτερα την Νεολαία μας η οποία θα γνωρίζει ότι θα έχει το δικό της σπίτι θα ξέρει ότι είναι το πνευματικό της Κέντρο, εκεί που θα βρη την πατριωτική συντροφιά και θα διαιωνισθούν τα ήθη και τα έθιμα μας και θα νιώθη την αγάπη που δεν θα την αφίσει ποτέ να αποξενωθή από την ιδιαιτέρα μας πατρίδα. Το τι θα προσφέρει η Στέγη σε ολόκληρο τον Πατριωτισμό θα το δείξη το μέλλον.
Τώρα όμως πρέπει να εργαστούμε σκληρά, σύσσωμοι, αδελφωμένοι και ενωμένοι όσο ποτέ άλλοτε να ανταποκριθούμε στο πατριωτικό προσκλητήριο, από το οποίο δεν πρέπει να λείψη κανένας Θερμιώτης, προσφέροντας από το υστέρημά του, για να στηθή το ΣΥΜΒΟΛΟ ΤΟΥ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΜΟΥ στο οποίο θα διαιωνίζεται η φλόγα που θα θερμαίνει τις καρδιές των επερχόμενων ξενητεμένων Δρυοπιδέων για να μην ξεχάσουν τον τόπο από τον οποίο προέρχεται η γενιά τους.
Γ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ»
* Παλαιότερα φύλλα της εφημερίδας μας, από το 1976 και μετά, είναι αναρτημένα στην ιστοσελίδα του Συνδέσμου μας www.syndesmosdryopideon.gr. Η ψηφιοποίηση του αρχειακού υλικού έγινε από τον Αντώνη Γονιδάκη (της Μαρίας του Αρεάλη), στον οποίο οφείλονται πολλά συγχαρητήρια.