ΑΡΘΡΑ

Στην εκδήλωση του Συνδέσμου μας για την κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας και την παρουσίαση του φετινού ημερολογίου, τα παραδοσιακά κάλαντα τραγουδήθηκαν από σύσσωμο το ΔΣ.

Στο βιολί ο αειθαλής δάσκαλος Φραγκίσκος Τζιωτάκης και στο λαούτο ο Γιαννούλης Γονιδάκης.

Επίσης χόρεψαν οι Ελένη Φλώκη, Άννα Μπουλαμάτση, Μιχάλης Λαρεντζάκης και Ηλίας Ρούκας, μέλη του χορευτικού του εξωρα’ι’στικού συλλόγου Μέριχα.

Βραβεύθηκε η Μαρία Ε. Γονιδάκη, εγγονή του Κώστα του ταχυδρόμου για την εισαγωγή της στην ανώτατη εκπαίδευση.

Την εκδήλωση τίμησαν οι δήμαρχοι Κύθνου και Αιγάλεω και πλήθος πατριωτών.

Το φλουρί της βασιλόπιτας (κόσμημα) ήταν και φέτος, όπως και για πολλά χρόνια,  προσφορά του Παύλου Μαμάση, γιου της Ε. Παναγιωτοπούλου.

Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας του ημερολογίου ο Λ. Ζαμπέτας ανέφερε μεταξύ άλλων και τα ακόλουθα: «Αποτέλεσε ιδιαίτερη τιμή για μένα η συμμετοχή μου στη συντακτική ομάδα του ημερολογίου αλλά και ευθύνη αφενός να συνεχιστεί η παράδοση των επιτυχημένων θεματικών συνδεσμικών ημερολογίων και αφετέρου διότι το φετινό ημερολόγιο είναι αφιερωμένο στο λαογραφικό μας μουσείο που μαζί με την «Σχολάρα» αποτελούν την κορωνίδα των έργων πολιτισμού του Συνδέσμου μας αλλά και σημείο αναφοράς για τη Δρυοπίδα. Να ευχαριστήσω τους Μαριέττα Γεωργούλη, Μανώλη Βιτάλη, Στέλιο Ρουμπεδάκη, Γιώργο Καραχρήστο, Παν. και Απ. Μαυράκη καθώς και τον Γιώργο Λαρεντζάκη τον Κα’ι’ντιέρη, στον οποίο πρέπει να απονεμηθούν τα εύσημα για την περιγραφή των εκθεμάτων στη θερμιώτικη ντοπιολαλιά…». Ακολούθως στην παρουσίαση του λαογραφικού, μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου, ο Γιώργος Λαρεντζάκης (Κα’ιντιέρης) με τον γλαφυρό του λόγο “καθήλωσε” το κοινό. Για του λόγου το αληθές παρατίθεται απόσπασμα από την εισαγωγική του ομιλία :

      «Πριν από την παρουσίαση του  ημερολογίου με θέμα: το λαογραφικό μουσείο του χωριού, θα μου επιτρέψετε να κάνω ένα μικρό πρόλογο, που εγώ τον θεωρώ πολύ σημαντικό.

Όπως γνωρίζετε – τουλάχιστον οι περισσότεροι – γεννήθηκα και μεγάλωσα στα Θερμιά. Μετά το δημοτικό έφυγα για την Αθήνα είτε γιατί δεν υπήρχαν εκεί οι προϋποθέσεις σταδιοδρομίας ή για καλλίτερες συνθήκες διαβίωσης, όπως λέγαμε. Οι γονείς μου όμως έζησαν και πέθαναν στο νησί και επομένως  δεν διέκοψα ποτέ την επαφή μου με αυτό. Μέσα σε αυτές τις συνθήκες είδα πολλά, άκουσα πολλά και κυρίως βίωσα πολλά. Και ξέρετε το βίωμα είναι πολύ ισχυρό πράγμα, γιατί ζεις τα πράγματα στη βάση τους, στην ουσία τους και αυτά περνούν μέσα στο πετσί σου και τα κουβαλάς μαζί σου όπου κι αν πας.

Όταν ήμουνα μικρός, νόμιζα ότι αυτά που ήξερα και κυρίως ο τρόπος που μιλούσαμε, ήτανε λιγάκι χωριάτικα, λίγο -αν θέλετε- επαρχιακά. Μεγαλώνοντας όμως στην πόλη και πηγαίνοντας και κομμάτι σκολειό, κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν ήταν έτσι, δεν ήτανε καθόλου έτσι. Κατάλαβα ότι οι άνθρωποι που γεννήθηκαν και έζησαν εκεί έπρεπε να επιβιώσουν και έπρεπε να επιβιώσουν με τα μέσα που τους παρείχε το νησί, δηλαδή με πολλές πέτρες, με λιγότερο χώμα, με λιγοστά δέντρα και με μια απέραντη θάλασσα που τους περικύκλωνε και τους απομόνωνε από τον υπόλοιπο κόσμο.

Καταρχήν άρχισαν να καλλιεργούν τη γη και να εκτρέφουν ζώα για να εξασφαλίσουν τη διατροφή τους. Μετά έπρεπε να έχουν ρούχα και παπούτσια (τσαρούχια) να φορούν και κλινοσκεπάσματα να κοιμούνται και χρησιμοποίησαν τα μαλλιά και τα δέρματα των ζώων τους. Μετά έπρεπε να κτίσουν σπίτια για να μένουν και να περιχαρακώσουν τα χωράφια τους καθώς επίσης να χτίσουν όχτες για να συγκρατήσουν το λιγοστό χώμα για να το καλλιεργούν. Επομένως ανέπτυξαν τη δομική και οικοδομική. Ύστερα έπρεπε να έχουν εργαλεία για τη δουλειά τους, αξίνες, φτυάρια, μηχανισμούς για τους ανεμόμυλους και τα λιοτρίβια και τα έφτιαχναν με αυτά που είχαν, με πέτρες και ξύλα. Έπρεπε να έχουν μέσα και αντικείμενα για τη καθημερινότητά τους και ανέπτυξαν την αγγειοπλαστική και τα έφτιαχναν όλα με τα χέρια τους και τη φαντασία του μυαλού τους.

Πέρα από αυτά έπρεπε σαν άνθρωποι να έχουν κοινωνική ζωή και αρχικά έπρεπε να έχουν ένα δικό τους τρόπο να συνεννοούνται. Έτσι έφτιαξαν λέξεις και φράσεις για τη δική τους επικοινωνία και έφτιαξαν αυτό που λέμε σήμερα «ντοπιολαλιά». Για παράδειγμα: Σήμερα λέμε κόλλησα μια ίωση, έχω ρίγος, έχω πονοκέφαλο, έχω πυρετό, έχω συνάχι, βήχα και με πάει και διάρροια. Όλα αυτά εκείνοι τα λέγανε με δυο λέξεις: « μ’ έλεσε το κοιλιοδρόμι ».

[ Σαν αστείο το είπα, για να γελάσετε και να ξεκουραστείτε ].

Επίσης δημιούργησαν δικούς τους χορούς, δικά τους τραγούδια, θρύλους και παραδόσεις.

Κοντολογίς, οι άνθρωποι εκεί -στην πλειοψηφία τους αναλφάβητοι- έφτιαξαν ένα τοπικό, λαϊκό πολιτισμό. Λαϊκό μεν, πολιτισμό δε. Και οι σύγχρονοι λένε σήμερα, ότι ο πολιτισμός είναι η βαριά βιομηχανία της Ελλάδας.

Και ξαφνικά ήρθε η εξέλιξη, ήρθαν τα ηλεκτρονικά μέσα και το ίντερνετ, ήρθαν σαν λαίλαπα και τα σκόρπισαν όλα στον αέρα. Θα με ρωτήσει –ίσως- κάποιος, είσαι ενάντια στην εξέλιξη;

Όχι βέβαια, φυσικά και δεν είμαι. Η ζωή είναι ένας ζωντανός οργανισμός και πρέπει να αλλάζει, πρέπει να εξελίσσεται. Αν αφήσουμε στην άκρη την ιατρική, τη γενετική και το διάστημα, θα σας δώσω ένα απλό παράδειγμα για να γίνει κατανοητό. Παλιά έγραφε κάποιος ένα γράμμα για το χωριό και έψαχνε να βρει έναν αποστελάρη να του το δώσει να το πάει. Όταν ο παραλήπτης λάβαινε το γράμμα μετά κάμποσες μέρες, αυτά που διάβαζε δεν ήταν πλέον νέα, ήτανε παλιά. Ενώ σήμερα γράφεις ένα γράμμα, πατάς ένα κουμπί και ο άλλος στην άλλη άκρη της γης, το διαβάζει μετά από λίγα δευτερόλεπτα, φρέσκο και ζεστό. Εκπληκτικό. Επίσης κάθεσαι στον καναπέ σου, σχηματίζεις έναν αριθμό στο τηλέφωνο και όχι μόνο μιλάς με τον δικό σου στο εξωτερικό, αλλά τον βλέπεις ταυτόχρονα και αυτό είναι εκπληκτικό. Την ίδια στιγμή όμως, μπορεί ένας παράφρονας να πατήσει ένα κουμπί στη μια άκρη της γης και να ανατινάξει στον αέρα μια ολόκληρη περιοχή στην άλλη άκρη, σκοτώνοντας ανυποψίαστους ανθρώπους, άνδρες, γυναίκες και κυρίως παιδιά, αυτά που αποτελούν τη χαρά και την ελπίδα του κόσμου. Τρομερό.

Γι αυτό η εξέλιξη πρέπει να γίνεται βηματικά, σταδιακά, ώστε να προλαβαίνει ο άνθρωπος να τα μαθαίνει, να τα σμιλεύει και τα αφομοιώνει με τα παλιά, γιατί τα παλιά είναι τα σίγουρα, τα δοκιμασμένα. Επομένως πρέπει να προχωρούμε μπροστά, κοιτάζοντας ταυτόχρονα και πίσω στο παρελθόν. Άλλωστε, κάποιος σοφότερος από μένα έχει πει: Δεν θα δούμε μπροστά, εάν δεν κοιτάξουμε πίσω. Και ένας σύγχρονος φιλόλογος-φιλόσοφος είπε: Δεν πρέπει να αγνοούμε το παρελθόν, γιατί το παρελθόν είναι μια ολόγιομη δεξαμενή, που ο άνθρωπος αντλεί γνώσεις και εμπειρίες για να προχωρήσει προς το μέλλον.

Γι αυτό το λόγο θεωρώ ότι η παραδοσιακή μας κληρονομιά είναι πολύ σπουδαία, γιατί αυτή είναι οι ρίζες μας. Και το δέντρο στη ρίζα του στηρίζεται και με αυτήν τρέφεται. Σαν αποκόψεις τη ρίζα του δέντρου, το δέντρο μαραίνεται, ξεραίνεται, πέφτει.

Εδώ τελειώνει ο πρόλογος και προχωρήσουμε στην παρουσίαση του ημερολογίου. Βέβαια, αυτά που θα σας πω, κάποιοι τα γνωρίζετε ίσως καλύτερα από μένα. Ωστόσο, το να τα ξαναβλέπεις και να τα ξαναλές, μόνο καλό κάνει. Κακό κάνει να τα περιφρονείς και πιο πολύ κακό να τα αγνοείς.

[ Ακολουθεί η παρουσίαση του ημερολογίου, με απόψεις του λαογραφικού μουσείου Δρυοπίδας.]»

Και του χρόνου…

Όπως κάθε χρονιά, ο Σύνδεσμος ευχήθηκε Καλά Χριστούγεννα, Καλή Χρονιά και καλή πρόοδο στους μικρούς μας φίλους, σε μια φαντασμαγορική γιορτή.

Γέλια, φωνές παιχνίδι και δώρα για όλα τα παιδιά!!!! Δύο ανιματέρ που ανέλαβαν τη ψυχαγωγία των μικρών μας φίλων με μεγάλη επιτυχία και ο Αη Βασίλης με τον βοηθό του, που έφτασαν με απευθείας πτήση από τον Βόρειο Πόλο.

Ξεκίνησε η διανομή του συνδεσμικού ημερολογίου 2019. Με αφορμή τη συμπλήρωση 25 ετών από τη δημιουργία του, το έτος 1993, το φετινό ημερολόγιο είναι αφιερωμένο στο Λαογραφικό Μουσείο Δρυοπίδας που  συγκαταλέγεται στα έργα του Συνδέσμου που αφορούν στον πολιτισμό, στα γράμματα και στη διάσωση της λαϊκής παράδοσης, όπως το Ηρώο Δρυοπίδας (1933) και το Δημοτικό Σχολείο (1937) και αποτελούν μέρος της σημαντικής προσφοράς του στην ιδιαίτερη πατρίδα μας.

Το Λαογραφικό μας αποτελεί σημείο αναφοράς για τη Δρυοπίδα, όχι μόνο για την καλαισθησία και τον πλούτο των εκθεμάτων του, αλλά κυρίως επειδή το μεράκι των δημιουργών του είναι φανερό σε κάθε λεπτομέρεια.

Θα τολμούσαμε να πούμε ότι το Ημερολόγιο 2019 είναι μια μικρή συλλογή στιγμιοτύπων της ζωντανής θερμιώτικης παράδοσης.

Η φετινή διοργάνωση ήταν πλουσιότατη σε συμμετοχές, καθώς, εκτός από τις γνωστές κατηγορίες των «προδέλφινων» και των «δελφινιών», εφέτος αγωνίστηκαν για τον κότινο και  αθλητές της κατηγορίας των «αιωνίων παίδων», στην οποία συμμετείχαν οι Στέφανος Λούκας, Τάνια Κολλάρου και Στέλλα Τρωγαδή, αποσπώντας δικαίως  το θερμό χειροκρότημα και τις εν χορώ επευφημίες όλων των παρευρισκομένων, τόσο κατά τον αγώνα, όσο και κατά τη διάρκεια απονομής των μεταλλίων.

Την Κυριακή 13 Μαΐου 2018, στην Πατριωτική μας Στέγη, πραγματοποιήθηκε Τακτική Γενική Συνέλευση των μελών του Συνδέσμου Δρυοπιδέων Κύθνου (Θερμιά) με θέματα τον απολογισμό της διετίας 2016 – 2018 και τη διεξαγωγή αρχαιρεσιών.

Σύμφωνα με τα αποτελέσματα των αρχαιρεσιών για την ανάδειξη νέου Διοικητικού Συμβουλίου και μετά τη συγκρότησή του σε σώμα,  η σύνθεση του νέου Δ.Σ. είναι η ακόλουθη:

 ΠΡΟΕΔΡΟΣ:

ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΤΡΩΓΑΔΗΣ

ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΣ:

ΙΩΝΝΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΠΟΥΛΟΣ

ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΥΣ:

ΡΙΤΑ ΓΟΝΙΔΑΚΗ

ΤΑΜΙΑΣ:

ΦΡΑΓΚΙΣΚΟΣ ΛΟΥΚΑΣ

ΜΕΛΗ:

ΑΝΝΑ ΑΝΑΠΛΙΩΤΟΥ – ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΕΛΕΝΗ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΥ

ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΤΡΩΓΑΔΗΣ

ΛΥΜΠΕΡΗΣ  ΖΑΜΠΕΤΑΣ

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ

ΚΩΣΝΤΑΝΤΙΝΟΣ ΦΡ. ΤΖΙΩΤΑΚΗΣ

ΓΕΩΡΓΙΟΣ  ΠΕΤΡΙΔΗΣ

ΕΞΕΛΕΓΚΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ:

ΠΡΟΕΔΡΟΣ:

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ  Ι. ΒΙΤΑΛΗΣ

ΜΕΛΗ:

ΠΑΥΛΟΣ ΜΑΜΑΣΗΣ

ΜΙΧΑΛΗΣ ΘΕΟΔΩΡΑΚΗΣ

Ακολούθησε αναλυτική παρουσίαση του ημερολογίου, που είναι φέτος αφιερωμένο σε κάποιες από τις θερμιώτικες πρωτιές, από την φιλόλογο Κατερίνα Λαρεντζάκη, η οποία επιμελήθηκε τα κείμενα. Η Κατερίνα μίλησε για τις πηγές της, αναφέρθηκε στο θέμα κάθε μήνα και τόνισε τη σημασία της ανάδειξης των θερμιώτικων επιτευγμάτων ως πηγή έμπνευσης. 

Όπως κάθε χρονιά, ο Σύνδεσμος ευχήθηκε Καλά Χριστούγεννα, Καλή Χρονιά και καλή πρόοδο στους μικρούς μας φίλους, σε μια φαντασμαγορική γιορτή με κλόουν, μπαλόνια, τον Άγιο Βασίλη αυτοπροσώπως (με τον μικρό βοηθό του) και, φυσικά, πολλά δώρα.
Και του χρόνου.

Στην αίθουσα εκδηλώσεων του εκδοτικού οίκου «ΑΡΜΟΣ» πραγματοποιήθηκε στις 28 Νοεμβρίου 2017, η επίσημη παρουσίαση του βιβλίου του Νίκου Στ. Μαρτίνου «Ανάπλωρα».

Πρόκειται για μια συλλογή διηγημάτων, για «έξι σύντομες ιστορίες, με γεύση από θαλασσινό νερό και μυρουδιές από το χώμα της φτωχής κυκλαδίτικης γης», που αποτελεί την τέταρτη λογοτεχνική κατάθεση του συγγραφέα στα Ελληνικά Γράμματα.

Το βιβλίο παρουσίασαν ο καθηγητής της Σχολής Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του ΕΜΠ Κωνσταντίνος Βουρνάς, ο συγγραφέας Χρίστος Δάλκος, φιλόλογος, Διδάκτωρ του Τμήματος Επικοινωνίας, ΜΜΕ και Πολιτισμού του Παντείου Πανεπιστημίου και ο ποιητής Παύλος Δ. Πέζαρος, καθηγητής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Διοίκησης.

Κοινός τόπος και των τριών προσεγγίσεων, πέρα από την  διαπίστωση της αδιαμφισβήτητης λογοτεχνικής επιδεξιότητας του συγγραφέα και της γλαφυρότητας των περιγραφών του, ήταν η ανάδειξη του ιστοριογραφικού, πολιτισμικού και παιδαγωγικού χαρακτήρα που προσδίδει στο έργο η καταγραφή λαογραφικών και ηθογραφικών στοιχείων και της  επιμονής του Νίκου Μαρτίνου να ταξιδεύει ανάπλωρα  (= ανάποδα στον καιρό), κόντρα στο ρεύμα της εποχής, πιστός σε ένα ηθικό και αξιακό σύστημα άλλων εποχών, χωρίς τις αλλοιώσεις που επέφερε η εισαγωγή ευτελών «νεωτεριστικών» ηθών κατά την τρέχουσα περίοδο της παγκοσμιοποίησης.

Ευχόμαστε ολόψυχα στον συγγραφέα το βιβλίο του να είναι «καλοτάξιδο» και  επιφυλασσόμαστε για εκτενή αναφορά, δανειζόμενοι τα λόγια, με τα οποία έκλεισε τη βραδιά που καταδεικνύουν τη σεμνότητα και την ευαισθησία του ευπατρίδη ακαδημαϊκού δασκάλου και λογοτέχνη Νίκου Μαρτίνου:

«Υψώνω το ποτήρι μου

και στην υγειά σας πίνω

κι όση αγάπη έχει η καρδιά

όλη σας τηνε δίνω».

Άποψη της έκθεσης

Την Παρασκευή 3 Νοε 2017 εγκαινιάστηκε η έκθεση του εργαστηρίου ζωγραφικής του Συνδέσμου μας στο πνευματικό κέντρο του Δήμου Αιγάλεω “Γιάννης Ρίτσος”. Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους πλήθος φιλότεχνων του Αιγάλεω και πολλοί φίλοι του Συνδέσμου μας. Μαζί μας ο Πρόεδρος του Συνδέσμου Τάκης Τρωγαδής και ο Δήμαρχος Αιγάλεω Δημήτρης Μπίρμπας. Στον σύντομο χαιρετισμό που εκ μέρους του ΔΣ απηύθυνε ο Λ. Ζαμπέτας ανέφερε, μεταξύ άλλων, τα ακόλουθα: “Με ιδιαίτερη χαρά το εργαστήρι ζωγραφικής ενηλίκων του Συνδέσμου Δρυοπιδέων σας καλοσωρίζει στην 4η έκθεσή του. Το εργαστήρι ξεκίνησε τη λειτουργία του το 2012 με την καθοδήγηση του ζωγράφου Κωνσταντίνου Πολυχρόνου, που μας προσφέρει αφιλοκερδώς τον χρόνο του. Αισθανόμαστε την ανάγκη να ευχαριστήσουμε τον Δήμο Αιγάλεω που μας παραχώρησε για μια ακόμη χρονιά τον φιλόξενο αυτόν χώρο και ιδιαιτέρως τον Δήμαρχο, Δημήτρη Μπίρμπα, που παρευρίσκεται ανελλιπώς στις εκδηλώσεις του Συνδέσμου μας. Να συγχαρούμε τους καλλιτέχνες που συμμετέχουν με τα έργα τους και βέβαια όλους εσάς που τιμάτε με την παρουσία σας την εκδήλωσή μας…” .

Το φετινό πανηγύρι του Δεκαπενταύγουστου στην Κανάλα δεν είχε προηγούμενο.

Ο αειθαλής δάσκαλος Φραγκίσκος Τζιωτάκης, ο Μπέλης στα καλύτερά του, ο κεφάτος Μαυράκης και η καλλιτεχνική ποιότητα της Ελένης Φίλιππα συνέθεσαν το  κορυφαίο κουαρτέτο  γλεντιού των τελευταίων ετών. Δεν υστέρησε κανείς από τους συντελεστές. Ο Βαγγέλης Μπέλης και ο Θοδωρής Μανώλικας ίδρωσαν τη φανέλα πλαισιώνοντας με επιτυχία τους σολίστες.

Η αναφορά στο κέφι των πανηγυριωτών περιττεύει αφού «οι φίλοι όταν σμίγουνε η γής αναταράζει».

Το πανηγύρι μεταδόθηκε ζωντανά, κατά το μεγαλύτερο μέρος του, από τον τηλεοπτικό σταθμό «Σύρος TV1». Επίσης καλύφθηκαν τηλεοπτικά οι κολυμβητικοί αγώνες ενώ έγινε εκτενές ρεπορτάζ για τη Δρυοπίδα και το Λαογραφικό Μουσείο προβάλλοντας με τον καλύτερο τρόπο το νησί μας και το έργο του Συνδέσμου σε όλες τις Κυκλάδες. Τα σχετικά στιγμιότυπα είναι διαθέσιμα και στον δικτυακό τόπο http://www.syrostv1.gr. Το ΔΣ ευχαριστεί θερμά τον τηλεοπτικό σταθμό «Σύρος TV1» και ιδιαιτέρως τον διευθυντή του κ. Κομνηνό Στρογγύλη για την ευγενική του συμβολή στην προβολή του τόπου μας.

Και του χρόνου με υγεία.