ΑΡΘΡΑ

ΤΑ ΘΕΡΜΙΩΤΙΚΑ ΚΑΜΙΝΙΑ

Ξεκίνησε η διανομή του Συνδεσμικού Ημερολογίου για το 2022.

Το φετινό ημερολόγιο είναι αφιερωμένο στη σχέση της, εποχικής αρχικά, εν Αθήναις παροικίας των Δρυοπιδέων με τα κεραμοποιεία, τα καμίνια, που παρήγαγαν το βασικό δομικό υλικό για την ανοικοδόμηση της πρωτεύουσας. Η σχέση αυτή, που ξεκινά περί το 1880, συμπλέκεται και με την ανάπτυξη του Συνδέσμου μας και αποτελεί ένα από τα άρρητα στοιχεία συλλογικής μνήμης που διαμορφώνουν τη φυσιογνωμία και τη σχέση των Θερμιωτών με τον τόπο εγκατάστασης τους και με τη γενέτειρα.

Θερμά συγχαρητήρια αξίζουν στον Ναύαρχο Σταμάτη Βιτάλη για τη μακρόχρονη έρευνά του και την επιμέλεια της άψογης, ομολογουμένως, έκδοσης της δουλειάς του.

Ως τις 31 Δεκεμβρίου 2021 θα διαρκέσουν οι ΑΡΜΟΓΕΣ, η δεύτερη ατομική έκθεση ζωγραφικής του Κ. Πολυχρόνου στη Gallery 7 -Σόλωνος 20 και Βουκουρεστίου.

Ο Κωνσταντίνος τα τελευταία δέκα χρόνια προσφέρει ανελλιπώς τη βοήθειά του στο Εργαστήρι Ζωγραφικής Ενηλίκων και με την καθοδήγησή του το Εργαστήρι του Συνδέσμου μας έχει πραγματοποιήσει πέντε ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής, οι οποίες απέσπασαν τα κολακευτικά σχόλια των επισκεπτών.

Έργα των μαθητών του Εργαστηρίου, με θέματα εμπνευσμένα από τα Θερμιά, εκτίθενται μόνιμα στην κεντρική αίθουσα εκδηλώσεων της Πατριωτικής Στέγης.

Να τα πούμε;
https://youtu.be/xoJAcvZo95k <https://youtu.be/xoJAcvZo95k>
Φέτος, λόγω των συνθηκών, τα συνδεσμικά κάλαντα προσαρμόστηκαν και τραγουδήθηκαν διαδικτυακά για να ακουστούν, όπως απαιτεί το έθιμο, σε κάθε θερμιώτικο σπίτι.

Το κλιμάκιο Νοτίων Προαστίων του Συνδέσμου έψαλε τα κάλαντα που έγραψε ο Σταμάτης Στεφ. Βιτάλης:

Τα κάλαντα Θερμιώτικα
εφέτος ειν’ αλλιώτικα.
Ευχές απ’ την οθόνη,
να μην νιώθουμ’ολοι μόνοι

Θερμιώτες απο το χωριό,
μακριά απο κορωνοϊό!
Θερμιώτες στην Αθήνα,
Να χαθεί η καραντίνα!

Αρχιμηνιά, Καλή Χρονιά!
Βγαλτε ευχες απ την “μπρουνιά”
και δώστε τους καρπούς σας
στα Θερμιά και στους δικούς σας

Με την Κανάλα Παναγιά,
στην ευτυχία σας μαγιά!
Ψωμί απο κριθάρι
και γεμάτο το “καρδάρι”!

Υγεία σας ευχόμαστε!
Και παντα σας νοιαζόμαστε!
Συνδεσμο- πατριώτες!
Γιατι είμαστε…Θερμιώτες!

Προβολή βίντεο YouTube Σύνδεσμος Δρυοπιδέων Κύθνου – Κάλαντα 2020/21

Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συνδέσμου σας εύχεται

Χαρούμενο και Ευτυχισμένο το Νέο Έτος 2021 με υγεία και προκοπή στο σπιτικό σας.

Φέτος δεν εκδόθηκε συνδεσμικό ημερολόγιο εξαιτίας της αδυναμίας διανομής του λόγω των συνθηκών και δεν πραγματοποιούνται εκδηλώσεις.

 Το νέο βιβλίο του Βαγγέλη Γονιδάκη με τίτλο “Ο Χρησμός της Τρύπας”, εκδόθηκε από τις Εκδόσεις “Ταξιδευτής”. Περιλαμβάνει 21 διηγήματα εκ των οποίων τα 5 διαδραματίζονται στο νησί ή είναι εμπνευσμένα από αφηγήσεις Θερμιωτών. 

Η ζωή, ο θάνατος κι η ανθρώπινη διαδρομή διαπνέουν το έργο του Βαγγέλη Γονιδάκη μέσα από τη συλλογή διηγημάτων “Ο χρησμός της τρύπας”.

Γι’ αυτόν, η αφρισμένη θάλασσα, ένα κοτσύφι που παλεύει για τη ζωή του, οι παλιές σερβάντες της γιαγιάς, το χορταριασμένο μονοπάτι του νησιού αλλά και το βελόνι της επιβίωσης αποτελούν κρίσιμα στοιχεία για τη Ζωή.

“Ο αναγνώστης, με το που τελειώνει ένα διήγημα, στο επόμενο που ακολουθεί θα βρεθεί μπροστά σε ένα άλλο σκηνικό, σε μιαν άλλη πυρίκαυστο ζώνη, κι όσο προχωρεί τόσο θα φορτίζονται οι μπαταρίες του και το βιβλίο στο σύνολο του, ενώ δεν είναι μυθιστόρημα, θα τον κάνει να θέλει να φτάσει στο τέλος του που δεν είναι άλλο από τη μοίρα του ανθρώπου και των ζωντανών.

Το χωριό κι η πόλη, ο πόλεμος και η ειρήνη, το βουνό κι ο κάμπος, το ποτάμι και η θάλασσα, ο χρόνος –το μεγάλο πρόβλημα της μυθοπλασίας– του τότε και του τώρα, η παιδική ηλικία, η ωριμότητα και το γήρας, ο θάνατος και η «ανάταση» – όλα αυτά δίνουν την εικόνα, ας μου επιτραπεί η παρομοίωση, με ένα μεγάλο ανθοπωλείο που περιέχει κάθε λογής λουλούδια, ακόμα κι αν το κοτσάνι τους έχει πολλές ακίδες”.

(Από τον Πρόλογο του Βασίλη Βασιλικού)

Ανακοινώνεται ότι ο διαγωνισμός για την εκμίσθωση ενός ισογείου καταστήματος, επιφανείας 96,37 τ.μ., ευρισκομένου εντός του ιδιόκτητου χώρου του Συνδέσμου Δρυοπιδέων Κύθνου στην τοποθεσία Κανάλα Δρυοπίδας Κύθνου, ώστε να χρησιμοποιηθεί ως κατάστημα εστίασης (καφέ – εστιατόριο – ταβέρνα), θα διενεργηθεί την Δευτέρα 25 Μαΐου 2020 και ώρα 19:00 στην Πατριωτική Στέγη του Συνδέσμου (Λάρνακος 2 και Αμμοχώστου, 12241, Αιγάλεω) ενώπιον του Διοικητικού Συμβουλίου του Συνδέσμου και σύμφωνα με τους όρους της από 12 Μαρ. 20 πρόσκλησης, η οποία είναι αναρτημένη στην ιστοσελίδα www.syndesmosdryopideon.gr και επισυνάπτεται στην παρούσα.

Καλούνται οι ενδιαφερόμενοι να προσέλθουν στον χώρο του διαγωνισμού κατά την ανωτέρω ημερομηνία.

Σημειώνεται ότι:

1. Οι προσφορές θα υποβληθούν την ανωτέρω ημερομηνία ιδιοχείρως, αυτοπροσώπως ή από εξουσιοδοτημένο εκπρόσωπο του υποψηφίου.
2. Οι προσφορές θα υποβληθούν εγγράφως σε σφραγισμένο φάκελο και θα απευθύνονται στο ΔΣ του Συνδέσμου. Στον ανωτέρω σφραγισμένο φάκελο υποχρεωτικά θα περιέχεται η έγγραφη οικονομική προσφορά κάθε υποψηφίου, υπογεγραμμένη καταλλήλως. Επίσης υποβάλλεται  υπεύθυνη δήλωση περί ανεπιφύλακτης αποδοχής των όρων της από 12 Μαρτίου 2020 πρόσκλησης ενδιαφέροντος. Η υπεύθυνη δήλωση και τα αποδεικτικά φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας που πρέπει να είναι σε ισχύ κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού υποβάλλονται σε κλειστό φάκελο.
3. Μετά την παρέλευση 30 λεπτών από την προαναφερθείσα ώρα, ο Πρόεδρος του ΔΣ του Συνδέσμου θα κηρύξει τη λήξη της προθεσμίας υποβολής προσφορών. Ακολούθως, σε κλειστή συνεδρίαση το ΔΣ θα ανοίξει τις υποβληθείσες προσφορές και θα καταγράψει τα δικαιολογητικά και τις οικονομικές προσφορές των υποψηφίων σε ειδικό πίνακα. Αφού διαπιστωθεί η πληρότητα των υποβληθέντων δικαιολογητικών  (τα οποία αποτελούν τα απολύτως αναγκαία δικαιολογητικά για την απόδειξη της φερεγγυότητας των υποψηφίων) το ΔΣ θα αποφασίσει για το αποτέλεσμα του διαγωνισμού. Το αποτέλεσμα του διαγωνισμού θα γνωστοποιηθεί στους συμμετέχοντες αμελλητί, θα αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Συνδέσμου και στο δημοτικό κατάστημα Κύθνου και θα δημοσιευθεί στην εφημερίδα Θερμιώτικα Νέα.
4. Το ΔΣ διατηρεί το δικαίωμα να μην κατακυρώσει τον διαγωνισμό, εφόσον το αποτέλεσμα κριθεί ασύμφορο για τον Σύνδεσμο. Στην περίπτωση αυτή θα εφαρμοστούν τα οριζόμενα στην επόμενη παράγραφο.
5. Σε περίπτωση που ο διαγωνισμός αποβεί άκαρπος λόγω μη προσέλευσης κανενός υποψηφίου, καθώς και στην περίπτωση της προηγούμενης παραγράφου, η δημοπρασία θα επαναληφθεί με τους ίδιους όρους τη Δευτέρα 1 Ιουνίου 2020 και ώρα 19:00

Η παρούσα να δημοσιευθεί στην εφημερίδα «θερμιώτικα νέα», να αναρτηθεί στην ιστοσελίδα  www.syndesmosdryopideon.gr και να αποσταλεί για τοιχοκόλληση στον Δήμο Κύθνου. 

Περισσότερες πληροφορίες στα τηλέφωνα του Προέδρου του ΔΣ Παναγιώτη Τρωγαδή: 6906695009, 6977450628.

                                                                           8.5.2020

Το Διοικητικό Συμβούλιο

Ο Σύνδεσμος Δρυοπιδέων Κύθνου (Θερμιά) προκηρύσσει δημόσιο πλειοδοτικό διαγωνισμό για την εκμίσθωση ενός ισογείου καταστήματος, επιφανείας 96,37 τ.μ., ευρισκομένου εντός του ιδιόκτητου χώρου του Συνδέσμου στην τοποθεσία Κανάλα Δρυοπίδας Κύθνου, ώστε να χρησιμοποιηθεί ως κατάστημα εστίασης (καφέ – εστιατόριο – ταβέρνα) με τους ακόλουθους όρους:

Α.            Ελάχιστο ενδεικτικό μηνιαίο μίσθωμα: 1.250 € αναπροσαρμοζόμενο κατά 2% ετησίως μετά τον δεύτερο μισθωτικό  χρόνο. Το μίσθωμα επιβαρύνεται με τις νόμιμες κρατήσεις (τέλος χαρτοσήμου, δημοτ. Φόρος κλπ) και καταβάλλεται εντός του πρώτου δεκαημέρου κάθε μήνα.

Διάρκεια Μίσθωσης: πέντε (5) έτη με δυνατότητα παράτασης για τρία (3) επιπλέον έτη κατόπιν γραπτής συμφωνίας των μερών. Οι διαδικασίες παράτασης της παραγράφου αυτής ή επαναδημοπράτησης της μίσθωσης ολοκληρώνονται το αργότερο έξι (6) μήνες πριν τη λήξη της σύμβασης.

Αν η λήξη της μίσθωσης επέλθει στο χρονικό διάστημα από 1 Μαΐου μέχρι 30 Σεπτεμβρίου του τελευταίου μισθωτικού έτους, η διάρκεια της σύμβασης παρατείνεται μέχρι την 31 Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Για το διάστημα της παρατάσεως ισχύουν στο σύνολό τους οι όροι της σύμβασης.

Με την υπογραφή της σύμβασης ο ανάδοχος υποχρεούται να καταβάλει ως εγγύηση ποσό ίσο με τρία (3) μηνιαία μισθώματα, το οποίο θα παραμείνει εις χείρας του Συνδέσμου μέχρι τη λήξη και την εκκαθάριση της σύμβασης. Η εγγύηση δεν μπορεί να συμψηφιστεί με μη καταβληθέντα μισθώματα, ενώ μπορεί να καταπέσει στις περιπτώσεις που αναφέρονται στην παρούσα και όσες θα προσδιοριστούν ειδικότερα στο μισθωτήριο συμβόλαιο.

Οι συμμετέχοντες πρέπει κατά την ημερομηνία διενέργειας του διαγωνισμού και  κατά τον χρόνο υπογραφής της σύμβασης να είναι φορολογικά και ασφαλιστικά ενήμεροι.

Το κατάστημα θα παραμένει ανοιχτό υποχρεωτικά από το Σάββατο του Λαζάρου μέχρι την Κυριακή του Θωμά και από την 1^η  Ιουνίου μέχρι τις 30 Σεπτεμβρίου εκάστου έτους. Η διαπίστωση τήρησης του ανωτέρω όρου θα γίνεται για κάθε μισθωτικό έτος από εντεταλμένο μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου και θα συντάσσεται σχετικό πρωτόκολλο το οποίο θα συνυπογράφεται από τον μισθωτή ή σε περίπτωση άρνησης υπογραφής, από δεύτερο μέλος του ΔΣ. Παράβαση του ανωτέρω υποχρεωτικού όρου επιφέρει την κατάπτωση του ενός δέκατου έκτου (1/16) της κατατεθείσας εγγύησης. Η εν λόγω κύρωση μπορεί να επιβάλλεται για κάθε επανάληψη της παράβασης.

Ο μισθωτής δύναται να χρησιμοποιεί τον προαύλιο χώρο που καταλαμβάνει η πρόσοψη του καταστήματος χωρίς να παρακωλύεται η διέλευση των πεζών.

Ο μισθωτής είναι υποχρεωμένος να αποκαθιστά φθορές του  καταστήματος και του προαύλιου χώρου που προκύπτουν κατά τη συνήθη χρήση του μισθίου ή ανάγονται στη δική του σφαίρα ευθύνης.

Ο μισθωτής είναι υποχρεωμένος να ασφαλίσει με δαπάνες του το μίσθιο για πυρκαγιά και σεισμό και να διατηρεί την ασφάλιση ενεργή καθ’ όλη τη διάρκεια της μίσθωσης. Παράβαση του όρου αυτού αποτελεί ειδικό λόγο καταγγελίας της σύμβασης.

Για την υποχρέωση εγκατάστασης καπναγωγού – καμινάδας, ισχύουν τα προβλεπόμενα στην οικεία νομοθεσία.

Ο μισθωτής βαρύνεται με τα τέλη που σχετίζονται με τη χρήση του μισθίου και τον βαρύνουν κατά νόμο, καθώς και τη δαπάνη εκκενώσεως βόθρου, όπως θα οριστεί ειδικότερα στο μισθωτήριο.

Ο μισθωτής είναι υποχρεωμένος να παρασκευάσει το «ζουμί» της πανηγύρεως των Αγίων Αποστόλων (30 Ιουνίου) εκάστου έτους.

Στο πανηγύρι του Συνδέσμου στις 14 Αυγούστου εκάστου έτους ο μισθωτής βαρύνεται με τις δαπάνες της παραδοσιακής ορχήστρας, η οποία θα τυγχάνει της έγκρισης του Συνδέσμου, μέχρι του ποσού των 1.200 ευρώ και να προσφέρει δαπάναις του γεύμα είκοσι ατόμων για τους επίσημους προσκεκλημένους του Συνδέσμου. Επίσης, να φροντίσει για την επάρκεια του προσωπικού και την άρτια εξυπηρέτηση του κοινού.

Διατίθεται αποθηκευτικός χώρος κάτω από τη σκάλα της μεγάλης βεράντας.

Οποιαδήποτε επέμβαση που αλλοιώνει εξωτερικά το κατάστημα είναι δυνατή μόνο κατόπιν ρητής εγκρίσεως του Συνδέσμου.

Οποιαδήποτε μη συμμόρφωση με τους όρους της Σύμβασης αποτελεί λόγο καταγγελίας της μίσθωσης.

Σε περίπτωση μη έγκαιρης παράδοσης του μισθίου μετά το πέρας της μίσθωσης επιβάλλεται  εκτός από το μίσθωμα και ποινική ρήτρα ύψους 3.000 ευρώ για κάθε μήνα καθυστέρησης.

Β.  Οι οικονομικές προσφορές θα υποβληθούν εγγράφως σε σφραγισμένο φάκελο στο ΔΣ του Συνδέσμου. Τα αποδεικτικά φορολογικής και ασφαλιστικής ενημερότητας πρέπει να είναι σε ισχύ κατά τη διάρκεια του διαγωνισμού και υποβάλλονται σε κλειστό φάκελο.

Είναι επιθυμητή η προηγούμενη επαγγελματική εμπειρία στον χώρο της εστίασης.

Το ΔΣ θα αναδείξει τον πλειοδότη.

Η ακριβής ημερομηνία διενέργειας του διαγωνισμού θα γνωστοποιηθεί με νεώτερη ανακοίνωση στην ιστοσελίδα του Συνδέσμου www.syndesmosdryopideon.gr πέντε ημέρες πριν τη διενέργειά του.

Το αποτέλεσμα της δημοπρασίας θα δημοσιευθεί στα ΘΕΡΜΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ και θα αναρτηθεί στην ιστοσελίδα του Συνδέσμου.

                                                                                               12 Μαρτίου 2020                                                Εκ του ΔΣ

Την Κυριακή 19 Ιανουαρίου 2020 έγινε στην Πατριωτική Στέγη του Συνδέσμου μας η κοπή της Πρωτοχρονιάτικης πίτας και η παρουσίαση του ημερολογίου 2020. Το εξαιρετικό φετινό μας ημερολόγιο, ακολουθώντας την παράδοση των θεματικών ημερολογίων των τελευταίων ετών, έχει ως θέμα την “Κύθνο εκτός Κύθνου” και την έκδοσή του επιμελήθηκαν οι Κώστας Καραχρήστος, Ζίνα Ζωγράφου Καραχρήστου και Πόπη Παπαγγελοπούλου. Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας, ανέλαβε την παρουσίασή του η αρχαιολόγος κα Ζίνα Ζωγράφου Καραχρήστου, η οποία εντυπωσίασε με τον μεστό της λόγο.

Τα παραδοσιακά κάλαντα τραγουδήθηκαν και φέτος από σύσσωμο το ΔΣ. Στο βιολί ο αειθαλής δάσκαλος Φραγκίσκος Τζιωτάκης και στο λαούτο ο Γιαννούλης Γονιδάκης.

Την εκδήλωση τίμησαν ο αντιδήμαρχος Αιγάλεω Δημήτριος Γονιδάκης, οι δημοτικοί σύμβουλοι Κύθνου Μιχάλης Ν. Ζαμπέτας και Δημήτριος Κοτούλιας και πλήθος πατριωτών. Το φλουρί της βασιλόπιτας (κόσμημα) είναι προσφορά του Παύλου Μαμάση, γιου της Ελένης Παναγιωτοπούλου. Και του χρόνου…

(απόσπασμα από την παρουσίαση του βιβλίου του Βαγγέλη Γονιδάκη «μη το γελάς»)

Από μικρό παιδί έψαχνα να βρω την αλήθεια μέσα στο ψέμα. Όχι την πραγματικότητα, μα την αλήθεια, τη φωνή των ανθρώπων μέσα στις ιστορίες και τα παραμύθια, που έφτανε σε μένα σαν το μουρμούρισμα της θάλασσας που τ΄άκουγα πεντακάθαρα, όταν έβαζα το κοχύλι στο αφτί μου. Σ΄ αυτή την αναζήτηση με βοήθησε η γιαγιά μου, απ΄ τη μεριά του πατέρα μου, η Καλίτσα. Αυτή, λοιπόν, η γιαγιά, που με φώναζε «γιοκαράκι μου», με κάθιζε δίπλα της ατελείωτα καλοκαιρινά βράδια και αφού με τάιζε ξινό και για επιδόρπιο κομμάτια από κερήθρα με θυμαρίσιο μέλι, άρχιζε να μου αφηγείται λαϊκά παραμύθια και ιστορίες για στοιχειά και νεράιδες που παίρνουνε το νου και τη φωνή των ανθρώπων που τις συναντούν. Τα πρωινά είχε σειρά ο παππούς. Ο Δημήτρης, ο ιππέας, ο πολεμιστής των βαλκανικών και της Μικράς Ασίας. Άλλοτε καβάλα στο γαιδούρι, πηγαίνοντας για το χωράφι, κι άλλοτε μαζεύοντας μέσα από τ΄αμπέλι τα αυγά που γεννούσαν οι αλλανιάρες κότες, έβλεπα τους μαχητές να ξεχύνονται από το στόμα του παππού και να τρέχουν δίπλα μου. Κι όταν ερχόταν ο χειμώνας, τη σκυτάλη έπαιρνε ο πατέρας μου. Καθισμένος δίπλα στη σόμπα τον άκουγα να μου αφηγείται παιδικά του βιώματα, ιστορίες του εμφυλίου και παραλλαγές των λαϊκών παραμυθιών της γιαγιάς. Μασουλώντας την κηρύθρα, το μυαλό μου κατακλυζόταν από τις αφηγήσεις. Η φαντασία μου κάλπαζε. Το φανταστικό ανακατευόταν με το πραγματικό και ολόκληροι κόσμοι ζωντάνευαν μέσα μου. Μαθητής ακόμα του δημοτικού, άρχισα να λέω τις δικές μου ιστορίες, αλλά και λαϊκά παραμύθια όπως τα είχα βιώσει, μαθητεύοντας χωρίς να το καταλαβαίνω τότε, κοντά σ΄ αυτούς τους ανθρώπους. Πριν από κάμποσα χρόνια μετά από μια αφήγηση ιστορίας μου σε μια οικογενειακή γιορτή, ο πατέρας μου με ρώτησε πως αισθάνομαι και εγώ χωρίς να το πολυσκεφτώ, του απάντησα, «νοιώθω σαν να είμαι πιο ζωντανός, σαν να καθάρισε το αίμα μου και να ξεκάπνισε η ψυχή μου». Κι αυτός μου είπε, «αυτό να κάνεις λοιπόν, να λες πάντα ιστορίες για να καθαρίζει το αίμα σου και η ψυχή σου, να μη σταματήσεις ποτέ».

Δύο ιστορίες μου τις άκουσε πρώτη απ’ όλους, η Σάσα Βούλγαρη, φίλη και δασκάλα μου στην αφήγηση, στα σεμινάριά της «Παραμυθαίομαι» και με παρότρυνε να τις γράψω. Σάσα σε ευχαριστώ. Λίγο αργότερα, φίλοι παραμυθάδες που άκουσαν άλλες ιστορίες που έλεγα, στη «Σχολή αφηγηματικής τέχνης», όπως η Ανθή Θάνου και ο Γιώργος Ευγενικός, μου είπαν να τις βάλω στο χαρτί. Ανθή και Γιώργο σας ευχαριστώ. Όμως αυτό δεν ήταν κάτι απλό.

Θα σας ζητήσω να σκεφτείτε την αρχή. Τότε που ένα βιβλίο δεν είναι παρά μια κόλλα χαρτί και ο συγγραφέας κρατάει το στυλό αμήχανος και κοιτώντας το κενό μπροστά του, αναζητά. Τι να αναζητά άραγε; Τι να σκέφτεται; Θα σας πω. Δεν κοιτάζει το κενό, δεν κοιτάζει το χαρτί. Μέσα του κοιτάζει και αναζητά τον εαυτό του. Μόνο όσοι γράφουν, έχουν ανακαλύψει την ψυχαναλυτική αξία της γραφής. Παίρνεις μια βαθειά ανάσα και βουτάς, κρατώντας το φακό σου στα σκοτεινά βάθη της ψυχής σου. Ψάχνεις κάθε γωνιά, σηκώνεις κάθε πέτρα, κάθε βότσαλο. Σκαλίζεις την ύπαρξή σου και ακούς τους ανέμους της ζωής, που άλλοτε είναι νοτιαδάκια και φέρνουν τραγούδια και γέλια, άλλοτε τραμουντάνες και φέρνουν θρήνους, κι άλλοτε μελτέμια και φέρνουν θυμωμένα ουρλιαχτά. Εκεί στους αέρηδες, βρίσκω τις ιστορίες των ανθρώπων. Τις μαζεύω. Δεν τις επινοώ. Πηγαίνω ξοπίσω από τις ζωές τους και θερίζω αν είναι χωράφι, τρυγάω αν είναι αμπέλι. Βγαίνω στα βράχια τους και μαζεύω από τα λακουβάκια το αλάτι που έχει απομείνει στο πέρασμα της ζωής τους. Γιατί οι ιστορίες είναι απομεινάρια που αφήνει το πέρασμα της ζωής.

Κι αφού τις μαζέψω, τις μεταπλάσω, τις φιλτράρω και τις καθαρίσω, τις ρίχνω στο δισάκι της μνήμης μου και τις κουβαλάω με σεβασμό σ΄αυτούς που μου τις έχουν εμπιστευτεί και προχωράω. Η ζωή με συνεπαίρνει γιατί είναι συναρπαστική. Ξεχνιέμαι, όπως «λειώνει» το παιδί μέσα στο παιχνίδι, και βρίσκομαι ξανά μέσα σε νέες ιστορίες, που θέλω να καταγράψω και να διασώσω. Να τις γλυτώσω από τη λησμονιά και την αφάνεια. Για μια στιγμή σταματάω, και μπροστά μου έχω το λευκό χαρτί. Βουτάω μέσα στη θάλασσα της μνήμης μου, φτάνω στο βυθό και επιλέγω αυτά που αξίζουν να έρθουν μαζί μου στην επιφάνεια.

Είμαι, όμως, εγώ αυτός που γράφει; Πράγματι, δεν θα μπορούσα να μην αναρωτηθώ. Και η απάντηση στο ερώτημα είναι, όχι μόνο. Γιατί ο άνθρωπος που γράφει την ώρα που δημιουργεί, ξεπερνάει τον εαυτό του. Βγαίνει από το καβούκι του καθημερινού ανθρώπου και γίνεται ένας υπερβατικός  άνθρωπος. Ένας άλλος άνθρωπος, που προσπαθεί να επικοινωνήσει με την αλήθεια, με το σύμπαν, με τον συνάνθρωπο. Που πετάει το μπουκάλι με το μήνυμα στη θάλασσα, περιμένοντας να το βρεί ο αναγνώστης και η αναγνώστρια. Αυτόν τον άλλο Βαγγέλη, τον συγγραφικό μου εαυτό, τον αφύπνησε η καλή μου φίλη Κρυσταλία Πατούλη, στο σεμινάριό της «Αφήγηση Ζωής». Η Κρυσταλία έχει κάνει και την επιμέλεια του βιβλίου μου. Κρυσταλία σε ευχαριστώ.

Με γεμάτο το δισάκι ιστορίες ανθρώπων, συνέχισα το ταξίδι μου στη θάλασσα της ζωής. Όταν ξάφνου, μπροστά μου φάνηκε ένας φωτεινός φάρος. Έριξε πάνω μου το φως του και μου φώναξε : «Το νου σου καπετάνιο, τράβα μακρυά από τις ξέρες!». Τον άκουσα, το πήρα «αλα πάντα»  και γλύτωσα. Έριξα άγκυρα δίπλα του και του έδειξα τις ιστορίες μου. Κι αυτός μου είπε : «Μωρέ μπράβο, Βαγγέλη! Αυτά πρέπει να τα διαβάσει ο κόσμος. Θα σου κάνω εγώ έναν πρόλογο». Αυτός ο φωτεινός φάρος που με έσωσε από τις ξέρες είναι ο Βασίλης Βασιλικός. Δάσκαλε, σε ευχαριστώ, που πίστεψες πως θα τα καταφέρω, όταν εγώ ακόμα πάλευα να ξεφύγω από τα βράχια.

Κι ύστερα, καθώς ανοίχτηκα στο πέλαγος, έπεσα πλώρη με πλώρη με έναν άλλο «Ταξιδευτή». Τον Κώστα Παπαδόπουλο, τον εκδότη μου. «Έλα», μου είπε, «ας ταξιδέψουμε παρέα». Πήρε τις γεμάτες σελίδες μου, τις τύπωσε, τις έδεσε σφιχτά, έβαλε κι ένα εξώφυλλο με ένα καραβάκι, σαν κι αυτό που ταξιδεύαμε κι οι δύο, έγραψε στο εξώφυλλο το όνομά μου, κι έφτιαξε ένα βιβλίο. Αυτό ήταν. Οι ιστορίες μου είναι πια ακινητοποιημένες στο χρόνο. Οι ανθρώπινες στιγμές από το παρελθόν είναι εδώ και μπορούμε να τις ζήσουμε ξανά και ξανά. Είναι ένα βιβλίο που το κρατάτε στα χέρια σας και μπορείτε να το ακουμπάτε με ασφάλεια στο γραφείο σας, στο ράφι σας, στο κομοδίνο σας, στη βιβλιοθήκη σας.

Είναι ένα βιβλίο που μέσα του περιέχει ιστορίες που έχουν βασιστεί σε αληθινά γεγονότα. Οι ήρωές μου ήταν και είναι υπαρκτά πρόσωπα, αν και τα ονόματά τους έχουν αλλάξει για ευνόητους λόγους. Για του λόγου το αληθές, θα ήθελα να σας συστήσω την Πόπη και την Άννα, τα δυο μικρά κοριτσάκια της ιστορίας «Ζεσταίνομαι κι εγώ», με δικά τους παιδιά και εγγόνια πια, που με τιμούν σήμερα με την παρουσία τους. Πόπη, Άννα, σας ευχαριστώ που ήλθατε.  Είναι επίσης εδώ η Μαρία, η ηρωίδα του «Γαλακτομπούρεκου». Ο Γιάννης της έχει μπαρκάρει μάγειρας σε ένα ποντοπόρο πλοίο και φτιάχνει το γαλακομπούρεκό του για τους φίλους ναυτικούς. Μαρία, σε ευχαριστώ που ήλθες.   

Στις ιστορίες προσπάθησα να αποτυπώσω την ένταση των συναισθημάτων των αφηγητών την ώρα που μου τις αφηγούνταν και κράτησα όσο μπορούσα αναλλοίωτη την αφηγηματική τους γλώσσα . Τα κατάφερα; Ποιος ξέρει. Εσείς θα μου πείτε.

Ευχαριστώ από καρδιάς τον φίλο Γιάννη Κουτούλια, που εν μέσω προεκλογικής περιόδου και όντας υποψήφιος στο Αιγάλεω, ήλθε στην εκδήλωση και ανέλαβε να μας συντονίσει. Γιάννη, σε ευχαριστώ. Τέλος ευχαριστώ όλους εσάς, τους φίλους μου, που ήλθατε στην παρουσίαση του πρώτου μου βιβλίου «Μη το γελάς»! Ελπίζω να το απολαύσετε!             

Βαγγέλης  Γονιδάκης

 Στις 2 Απριλίου 2019 έγινε παρουσίαση του βιβλίου του Βαγγέλη Γονιδάκη «Μη το γελάς» στην αίθουσα του βιβλιοπωλείου ΙΑΝΟΣ.

Την εκδήλωση συντόνισε ο Γιάννης Κουτούλιας αρχαιολόγος – ιστορικός. Για το βιβλίο μίλησαν ο  Βασίλης Βασιλικόςσυγγραφέας και η Σάσα Βούλγαρηπροφορική αφηγήτρια – ψυχοπαιδαγωγός. Αποσπάσματα από το βιβλίο διάβασε η Σάσα Βούλγαρη.

Αντί άλλης κριτικής για τη συλλογή διηγημάτων «Μη το γελάς» του Βαγγέλη Γονιδάκη ακολουθεί η έγκυρη άποψη μιας εξέχουσας προσωπικότητας των γραμμάτων, του Βασίλη Βασιλικού, όπως διατυπώθηκε στην εκδήλωση:

«Η  λέξη που συνοδεύει συνήθως το πρώτο βιβλίο ενός συγγραφέα είναι «πρωτοεμφανιζόμενος» – «πρωτοεμφανιζόμενη» (παλιά το λέγαμε «πρωτόχνουδος» χωρίς το αντίστοιχο θηλυκό γένος καθώς με «χνούδι» εννοούσαμε το πρώτο τρίχωμα στα μάγουλα των εφήβων που αργότερα θα μετεξελισσόταν σε σκληρή γενειάδα). Ωστόσο από το δεύτερο μισό του 20^ου αιώνα με την ανάπτυξη της φωτογραφίας και του κινηματογράφου όπου η εμφάνιση μετρά περισσότερο από το περιεχόμενο, το «πρωτοεμφανιζόμενος» καλύπτει μεν την «πρώτη φορά» που βγάζει κάποιος ένα βιβλίο ή μια ποιητική συλλογή, αλλά δεν υποκρύπτει καμιά αξιολόγηση. Και αφορμή γι’ αυτή την παρατήρηση στάθηκε η δική μου πρώτη φράση του προλόγου στο βιβλίο του Βαγγέλη Γονιδάκη «Μη το γελάς» που με έκανε να αναρωτηθώ τη δεύτερη φορά που το διάβασα τυπωμένο πλέον ως βιβλίο: «Για στάσου, είπα στον εαυτό μου. Ωραία είναι το πρώτο βιβλίο που εκδίδει ο συγγραφέας αυτός. Μα τι έχει προηγηθεί για να γράψει κάποιος τέτοια ολοκληρωμένα, αριστουργηματικά διηγήματα;» Δεν τον ρώτησα ευθέως, αλλά από την κουβέντα που κάναμε κατάλαβα ότι ασχολείται με το γράψιμο από πολύ νέος. Και σεμνός όπως είναι, δίσταζε να βγεί στην λογοτεχνική πιάτσα, αν κάποιος πιο έμπειρος δεν τον έσπρωχνε προς αυτό. Ο κάποιος έτυχε να είμαι εγώ στο μάθημα της Δημιουργικής Γραφής που κάνω εδώ και δύο σχεδόν χρόνια στην «Ανοιχτή τέχνη» του Αλέξανδρου Ασωνίτη και χαίρομαι που οι εκδόσεις «Ταξιδευτής» αγκάλιασαν ακαριαία τα διηγήματά του και σε χρόνο ρεκόρ, σε μια πολύ φροντισμένη και ευανάγνωστη έκδοση, κυκλοφόρησε το βιβλίο.

          Τώρα τι με έκανε να σταθώ στο «Μη το γελάς» και να το διαβάσω δυο φορές. Την πρώτη σαν χειρόγραφο και η δεύτερη ως έντυπο χωρίς κανένα τυπογραφικό λαθάκι. (Πράγμα αρκετά σπάνιο πρέπει να πω). Αυτό που με κέρδισε από την πρώτη φορά και επιβεβαιώθηκε ακόμα περισσότερο τη δεύτερη όπου δεν με απασχολούσε πια η πλοκή, το «στόρυ» που λέμε με τις ανατροπές του, ήταν αυτό που ανέκαθεν πίστευα ότι δηλαδή εκείνο που μετρά όχι μόνο στην ποίηση αλλά και στην πεζογραφία είναι η γλώσσα, δηλαδή το ύφος, το στυλ, του συγγραφέα.

          Στο βιβλίο του Γονιδάκη, κατ’ αρχήν δεν υπάρχει ούτε μια λέξη περιττή. Η κάθε λέξη, ακόμα και οι ιδιωματικές, της ναυτοσύνης και της ντοπιολαλιάς (που ο αναγνώστης βρίσκει την ερμηνεία τους με το γλωσσάρι στο τέλος του βιβλίου) είναι οι πρέπουσες γιατί σηματοδοτούν το χρόνο, τον τόπο και την εποχή όπου ξετυλίγεται η δράση της αφήγησης. Μόνο ο Παπαδιαμάντης και ο Ελύτης αναφέρονται από μία και μοναδική φορά στο όλο κείμενο. Κι αυτό γιατί ο μεν πρώτος είναι νησιώτης των Βορείων Σποράδων κι ο δεύτερος ο υμνωδός του κυκλαδίτικου Αιγαίου, καθώς στη Κύθνο των Κυκλάδων γεννήθηκε ο συγγραφέας που τιμούμε απόψε.

           Θα μου επιτρέψετε να σας διαβάσω τρία μικρά αποσπάσματα από τον πρόλογό μου που υπάρχει στο βιβλίο:

           Η συλλογή διηγημάτων του πρωτοεμφανιζόμενου Βαγγέλη Γονιδάκη «Μη το γελάς» απαρτίζεται από δύο ενότητες:  στην πρώτη η ναυτοσύνη, η θάλασσα με τους κινδύνους που εγκυμονεί, και το βουνό με τους δικούς του όταν σκεπάζεται από τρία μέτρα χιόνι (και τα τέσσερα με μια γραφή λιτή που όμως σε συνταράζει με το «Τραγικό νόημα της ζωής» κατά τον Ισπανό Μιγκουέλ Ουναμούνο) και η δεύτερη ενότητα, ανάλαφρη και σαρκαστική ταυτόχρονα, αναμοχλεύει αυτό που παλιά το λέγαμε «ηθογραφία» , ενώ σήμερα – που  οι «αγροτοπολίτες» των πόλεων επιστρέφουν στο χωριό όπου γεννήθηκαν μόνο για τις καλοκαιρινές διακοπές τους, στα εξοχικά που έχτισαν εκεί ή στα πατρώα οικήματα που  αναπαλαίωσαν – δεν μπορεί να υπάρξει ηθογραφική γραφή αντίστοιχη του παρελθόντος καθώς  τηλεόραση,  διαδίκτυο, κινητά και  αυτοκίνητα κανοναρχούν τη ζωή μας. Οπότε με την μεσολάβηση  του «χρόνου» αλλάζει και το σκηνικό: ηθογραφική πια  μπορεί να είναι  μόνο η μνήμη.

            Κι από τη μνήμη αυτή  αντλεί ο ταλαντούχος συγγραφέας περιστατικά που τον σημάδεψαν  (όπως τα άκουσε μικρός από τους προγόνους του) και μας τα αφηγείται  σαν παραμυθίες.          

             Τα διηγήματα αυτά της δεύτερης ενότητας λειτουργούν σαν αντίποδας στο  «Τραγικό νόημα της ζωής» του Ουναμούνο . Ανήκουν στο  «Κωμικό νόημα της ζωής»,  με την αριστοφανική έννοια της κωμωδίας. Οι δυο ενότητες του βιβλίου, τόσο αντίθετες μεταξύ τους, θυμίζουν το στίχο του τραγουδιού «να γελάς και να κλαίς βράδι και πρωί». Γι’ αυτό κι ο τίτλος «Μη το γελάς» εμπεριέχει τελικά και τα δύο. Και το γέλιο και το δάκρυ.

            Είμαι σίγουρος ότι αν υπήρχε δυνατότητα σύνδεσης με τον Παράδεισο του Υπερπέραν, τα διηγήματα αυτά πολύ θα άρεζαν στον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη, Εκείνος απ’ τη Σκιάθο, ο επίγονος Γονιδάκης από την Κύθνο. Αμφότεροι νησιώτες. Ο ένας κοσμοκαλόγερος. Ο άλλος κοσμογυρισμένος, με την ίδια νοσταλγία του πρώτου για το γενέθλιο νησί.»

Ευχόμαστε «καλοτάξιδο» και περιμένουμε ανυπόμονα το επόμενο.

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΤΑΞΙΔΕΥΤΗΣ.

Λ. Ζαμπέτας