Ιούλιος

ΙΟΥΛΙΟΣ

Ο Ιούλιος είναι η καρδιά του καλοκαιριού. Οι βαριές δουλειές του θέρους βαίνουν προς το τέλος τους  και οι νοικοκυ­ρές μπορούν να αφιερώσουν λίγο περισσότερο χρόνο στο μαγείρεμα. Τα λιγοστά λαχανικά που φύτευαν στα περιβό­λια (ντομάτες, κολοκύθια, μελιτζάνες, χλωροφάσουλα, κρεμμύδια και σκόρδα) και αυτά που αγοραζόντουσταν από τους περιβολάρηδες παρείχαν τη δυνατότητα να ετοιμαστεί μια ποικιλία από λαδερά φαγητά: ντομάτες γεμιστές, μπριάμ, μελιτζά­νες και πατάτες τουρλού, μελιτζάνες με το ρύζι, μπάμιες, πατάτες γιαχνί, χλωροφάσουλα (αμπελοφάσουλα ή φασολάκια μελίχλωρα) γιαχνί ή με λαδόξιδο. Το Μάη και το Θεριστή μάζευαν, όσοι είχαν στα χωράφια τους, και την κάπαρη. Την έπλε­ναν και την έβαζαν στην άλμη. Την κάπαρη την έβαζαν όλο το καλοκαίρι στη ντοματοσαλάτα και στις νερόβραστες πατάτες.

Πατάτες γιαχνί

Τσιγαρίζουμε ένα ψιλοκομμένο κρεμμύδι και τις πατάτες κομ­μένες σε κομμάτια. Προσθέτουμε τις ντομάτες (φρέσκιες ή πελτέ αραιωμένο σε νερό) αλάτι, πιπέρι και αφήνουμε το φα­γητό να βράσει και να μείνει με το λάδι του. Μπορούμε να προ­σθέσουμε ένα ξυλαράκι κανέλα ή λίγο ψιλοκομμένο σέλινο.

Πατατόρυζο

Μαγειρεύουμε τις πατάτες γιαχνί και λίγο πριν βράσουν ρί­χνουμε μια χούφτα ρύζι.

Μελιτζάνες τηγανητές με σάλτσα ντομάτας

Παίρνουμε στρογγυλές μελιτζάνες και τις κόβουμε σε λε­πτές φέτες. Τις αλατίζουμε και τις αφήνουμε για λίγο να «ιδρώ­σουν» και να βγάλουν την πικράδα τους. Τις ξεπλένουμε, τις σκουπίζουμε, τις τηγανίζουμε και τις σερβίρουμε σε μια πια­τέλα σε στρώσεις. Φτιάχνουμε μια πηχτή σάλτσα ντομάτας με μπόλικο σκόρδο και τις περιχύνουμε. Μπορούμε ακόμη να προσθέσουμε και τηγανισμένες πατάτες κομμένες σε στρογ­γυλές φέτες. Για να φτιάξουμε τη σάλτσα, περνάμε από τον τρίφτη φρέσκιες ντομάτες και τις βάζουμε στο τηγάνι με μπό­λικο σκόρδο, να ψηθούν σε πολύ σιγανή φωτιά και να πιούν όλο το ζουμί τους. Ρίχνουμε λάδι, αλάτι και πιπέρι και αφήνουμε τη σάλτσα να δέσει.

Μελιτζάνες με το ρύζι

     Μελιτζάνες με το ρύζι

Τσιγαρίζουμε ένα ψιλοκομμένο κρεμμύδι και ρίχνουμε τις μελιτζάνες, αφού τις έχουμε ξεπικρίσει, να τσιγαριστούν και αυτές. Στη συνέχεια ρίχνουμε τις ντομάτες περασμένες από τον τρίφτη (ή τον πελτέ διαλυμένο σε νερό) και αφού πάρουν μια βράση ρίχνουμε το ρύζι.

Μελιτζάνες και πατάτες τουρλού

Τσιγαρίζουμε ένα ψιλοκομμένο κρεμμύδι και ρίχνουμε τις μελιτζάνες, αφού τις έχουμε ξεπικρίσει, να τσιγαριστούν και αυτές. Ρίχνουμε τις ντομάτες, αλάτι και πιπέρι. Αφού το φα­γητό πάρει μια βράση, ρίχνουμε και τις πατάτες.

Τις μελιτζάνες τις έκαναν ακόμα και τουρσί.

Μελιτζάνες τουρσού (τουρσί)

Νεροβράζουμε τις μελιτζάνες, τις σχίζουμε κατά μήκος, προ­σθέτουμε αλάτι και σκόρδο και τις βάζουμε στο ξίδι. Τρώγονται σκέτες με λάδι ή τις χρησιμοποιούμε στη ντοματοσαλάτα.

Μαζί με το ψωμί οι νοικοκυρές ζυμώνανε και κουλούρες και τις έκαναν παξιμάδια. Στις κουλούρες έβαζαν στο ζυμάρι λίγο αλάτι και λίγο γλυκάνισο. Τις κουλούρες, αφράτες όπως ήτανε, τις έτριβαν μέσα στο ξινό, στο τυρογάλι, στο γάλα κ.ά.

Πουλαράκια με τ’ αυγό

Σ’ ένα κομμάτι ζυμάρι που το ’πλαθαν στο σχήμα μιας μι­κρής χοντρής φρατζόλας τοποθετούσαν ένα ωμό αυγό και το στερέωναν με δυο κορδόνια από ζυμάρι, σε σχήμα σταυρού. Τα πουλαράκια τα ’ψηναν στο φούρνο μαζί με τα ψωμιά. Αν έφτιαχναν μεγαλύτερα, έβαζαν δύο ή και τρία αυγά. Τα που­λαράκια με τα ψημένα αυγά ήταν μια λιχουδιά για τα μικρά παιδιά, που τα περίμεναν στην εξοχή σαν κάτι ξεχωριστό, να τα φέρει η μάνα από το χωριό το μεσημέρι του Σαββάτου.

Θα ήταν μεγάλη παράλειψη να μην αναφέρουμε σ’ αυτό το ημε­ρολόγιο τα φαγιά του γάμου. Εδώ τα καταχωρίζουμε στον Ιού­λιο, αν και όλοι γνωρίζουμε πως γάμοι γίνονταν όλο το χρόνο.

Το φαΐ του γάμου

Τα παλιότερα χρόνια ο γάμος ήταν ένα σημαντικό γεγονός για το Χωριό. Όλοι ήταν καλεσμένοι. Για το τραπέζι του γά­μου, οι πιο στενοί συγγενείς και φίλοι έβαζαν σφαχτά, κα­τσίκια ή αρνιά. Το φαΐ του γάμου μαγειρευόταν σε μεγάλα καζάνια. Έβαζαν το κρέας που είχαν κόψει σε κομμάτια στα καζάνια του γάμου, να βράσει σε μπόλικο νερό. Λίγο πριν γί­νει έβγαζαν το κρέας σε λεκάνες. Το ζουμί το έτρωγαν σού­πα αυγοκομμένη με λεμόνια. Σε κάθε πιάτο ένας σερβίριζε τη σούπα που είχε μπόλικο ζουμί και λίγο ρύζι και ένας άλ­λος έβαζε μπόλικο πιπέρι.

Το βρασμένο κρέας που «κρατούσε» λίγο, το έκαναν στι­φάδο. Το ’βαζαν σε καζάνια με λάδι με πολλά ολόκληρα κρεμ­μύδια και σκόρδα, να τσιγαριστεί. Προσθέτανε αλάτι, πιπέ­ρι, ξύλα κανέλας, μπαχάρια, φύλλα δάφνης, και το έσβηναν με κρασί. Έριχναν τη ντομάτα (πελτέ) και το ανάλογο νερό και άφηναν το φαγητό να γίνει και να μείνει με το λάδι του. Στα πιάτα που μαζεύανε από όλα τα σπίτια, σερβίριζαν ένα κομμάτι κρέας με κρεμμύδια. Αργότερα, αντί για κρεμμύδια έβαζαν πατάτες, που τις μαγείρευαν χωριστά με ένα μέρος από το ζουμί που είχε βράσει το κρέας.

Παστέλι του γάμου

Βάζουμε το μέλι στη φωτιά. Το καθαρίζουμε από τον αφρό και το δένουμε. Καθαρίζουμε το σουσάμι και το ρίχνουμε στο μέλι να πάρει μια βράση. Πριν το κατεβάσουμε από τη φωτιά το δοκιμάζουμε σε πιάτο. Όταν ξεκολλήσει είναι καλό. Ραν­τίζουμε ένα σανίδι με κρασί και απλώνουμε πάνω του το πα­στέλι. Το ξαναραντίζουμε από πάνω και με το καλαμοκάνι το ισιώνουμε ώστε να γίνει παντού ισόπαχο. Όταν κρυώσει, το κόβουμε κομμάτια σε σχήμα ρόμβου. Σε κάθε πρέζα (κομ­μάτι) μπήγουμε ένα ασπρισμένο αμύγδαλο και αφήνουμε το παστέλι να στεγνώσει. Τα παλιότερα τα χρόνια το κάθε κομ­μάτι το τύλιγαν σε λεμονόφυλλα. Έτσι και το παστέλι αρωμα­τιζόταν και μπορούσαν να το προσφέρουν χωρίς να κολλάει το ένα κομμάτι με το άλλο. Σήμερα το τυλίγουμε σε σελοφάν.

Από το Ημερολόγιο έτους 2009 του Συνδέσμου Δρυοπιδέων