Οι Κούνιες στη Δρυοπίδα

Παλαιότερα στη Δρυοπίδα, το Πάσχα, οι νέοι του χωριού δένανε “κούνιες” στην πλατεία του Σταματάκη, στη Σπηλιά και στην πλατεία του Μανωλιού.

Τις κούνιες τις δένανε ψηλά με σχοινιά, βούκλες (περιελίξεις από κλαδιά λυγαριάς που προστάτευαν το σχοινί από την τριβή) και σανίδι. Τα κορίτσια κουνιόνταν το απόγευμα μέχρι να σουρουπώσει γιατί δεν υπήρχαν φώτα. Οι κούνιες έμενα δεμένες από τη Δευτέρα του Πάσχα μέχρι της Αναλήψεως.

Το έθιμο διατηρήθηκε μέχρι το 1940. Μετά το έθιμο σιγά σιγά έσβησε. Αναβίωσε για λίγο τη δεκαετία του 1970 από μια παρέα φοιτητών.

Στις κούνιες τραγουδούσαν οι κοπέλες και απαντούσαν οι νέοι και αντίστροφα.

Παραθέτουμε μερικά από τα περίφημα στιχάκια:

ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΚΟΥΝΙΑΣ

Ωραία που ‘ναι τη Λαμπρή

που δένουμε τις κούνιες

όπου κουνιούνται οι ξανθές

και οι μελαχρινούλες.

 

Πάνω στην κούνια που ‘σαι συ

να ‘μουν εγώ σανίδι

ν’ αγκάλιαζα τη μέση σου

που ‘ναι σα δαχτυλίδι

 

Μικρή μικρή της γειτονιάς

πότε θα μεγαλώσεις

και το φιλί που μου ΄ταξες

πότε θα μου το δώσεις

 

Στην κούνια που ανέβηκα

θέλω να τραγουδήσω

να πω τραγούδια έμορφα

να σας ευχαριστήσω

 

Των κουνιστάδων έπρεπε

καρέκλα καρυδένια

για ν’ ακουμπούν τη μέση τους

τη μαργαριταρένια

 

Πάνω στην κούνια που ‘σαι συ

γαρύφαλλο δεν πρέπει

γιατί είσαι συ γαρύφαλλο

κι οπ’ έχει μάτια βλέπει

 

Ωραίοι νιοί που μας κουνούν

ωραία νιότη π’ έχουν

κρίμα τη νοστιμάδα τους

και ταίρι να μην έχουν

 

Ωραία που ‘σαι μάτια μου

κι έχεις και νοστιμάδες

σαν τη Λαμπρή την Κυριακή

π’ ανάβουν τις λαμπάδες

 

Κουνήσου χαϊδεμένη μου

κι η μάνα σου σε γλέπει

κι ο νέος που σε αγαπά

κρυφό καμάρι σ’ έχει

Από τη συλλογή του Σταμάτη Βιτάλη (Δάσκαλου)

Πηγή “Θερμιώτικα νέα” φύλλο 425 (Μάρτιος, Απρίλιος, Μάιος 2023)